Siekiera to narzędzie, które towarzyszy człowiekowi od czternastu tysięcy lat. Pomimo dynamicznego rozwoju techniki w dzisiejszych czasach nadal jest nieodzownym elementem wielu prac. Pozornie proste narzędzie przynosi jednak wiele dylematów co do wyboru konkretnego modelu. Czy taka sama siekiera będzie dobra do rąbania drewna jak i ścięcia drzewa? Odpowiedź w niniejszym poradniku.
Potocznie dzieli się siekierę na głowicą oraz trzonek. Ten ostatni dzieli się na uchwyt i trzonek właściwy. Głowica to czepiec, ucho, obuch, policzek, lico ostrze oraz stopa. Przez obuch rozumieć należy płaskie zakończenie, nie spełniające żadnych funkcji. Od tej reguły jest jednak wyjątek – siekiery strażackie zakończone są oskardem. Ucho wraz z czepcem opasują trzonek i łączą go z głowicą Czepiec otacza trzonek, a ucho to wywiercony w głowicy otwór na trzonek. Policzek stanowi boczna część głowicy, a lico to cześć pomiędzy uchem a ostrzem. Ostrze to, co oczywiste, ostra część głowicy.
Współczesne siekiery są wykonane z drewna oraz metalu. Oczywiście to pierwsze jest używane w produkcji trzonków, a drugie głowicy. Drewno musi być odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią i odkształceniami – z tego powodu najlepiej nadaje się orzesznik amerykański, jesion oraz hikora. Głowica to z kolei obowiązkowo stal nierdzewna.
Znakiem czasów jest pojawienie się siekier z tworzyw sztucznych, które mają połączone na stałe trzonki oraz głowice. Wedle producentów tych urządzeń zapewnia to dużo lepszą wytrzymałość i stabilność. często jest to tworzywo polamidowe wzmacniane szklanym włóknem.
W drugiej części wpisu omówię rodzaje siekier i ich zastosowania.
Ilustracja zaczerpnięta z:
http://blog.dluta.pl/siekiera-narzedzie-z-historia/
