Zawód drwala jest jednym z najstarszych znanych ludzkości zajęć i nic więc w tym dziwnego, iż obrósł pewnymi legendami i stereotypami. Dla wielu osób jest to po prostu ogorzały od słońca, zarośnięty samotnik pracujący siekierą w kompletnej głuszy i jedzący surowe ryby. Jak te wyobrażenia mają się jednak do rzeczywistości?
Niedawno przedstawiłem Ci temat „jak zostać stolarzem i czy to się opłaca„. Dziś czas na drwala!
Już na wstępie należy zauważyć, iż ponad 100 lat temu w tej branży nastąpił przełom związany ze specjalizacjami – wspinaczami (wchodzącymi na najwyższe partie drzew) oraz gwizdaczami czyli osobami ostrzegającymi przed upadkiem.
Pomimo, iż zawód nadal należy do gatunku trudnych drwal XXI wieku ma już do dyspozycji wiele narzędzi pozwalających na bezpieczną i w miarę wygodną pracę (w stosunku choćby do swoich poprzedników z zeszłego stulecia) Po pierwsze odzież ochronna zapobiega choć części wypadków i uszkodzeń ciała, a po drugie nowoczesne elektronarzędzia znacznie ułatwiają pracę. O postępie dowie się każdy, kto choć raz ścinał grube drzewo siekierą, a potem mierzył się z podobnym objętościowo za pomocą pilarki.
Za podstawowe zdanie drwala należy uznać pozyskiwanie drewna w różnych klasach wieku. Co oczywiste podstawowym narzędziem pracy przy ścince lub przetwarzaniu surowca jest pilarka spalinowa z piłą łańcuchową. Jeśli chodzi o tzw. „prace sanitarne” to wówczas w grę wchodzą kosy mechaniczne czyli piły spalinowe wraz z wysięgnikami. Ze względu na duże ryzyko przy tego typu czynnościach drwal powinien być osobą ściśle przestrzegającą warunków i zasad BHP, a przede wszystkim dbać o sprzęt z którego poprawnym funkcjonowaniem związane jest jego bezpieczeństwo osobiste.
W zależności od tego czy dana osoba pracuje z pomocnikiem czy też bez niego do jej obowiązków należeć będzie również układanie wyrobionego drewna, a także ewentualne dokonywanie pomiarów i porządkowanie powierzchni zrębowych. Drwal jest pracownikiem jedno lub wieloosobowego Zakładu Usług Leśnych (ZUL) – wykonywane przez niego czynności muszą ściśle współgrać z zaleceniami nadleśnictwa, a w szczególności leśnika odpowiedzialnego za dany teren.
Kandydat do tego zawodu powinien wykazywać się nie tylko sprawnością fizyczną i wytrzymałością ale również silną psychiką pozwalającą zwalczyć zmęczenie oraz stres, a także dobrą organizacją pracy i brakiem zbytniej brawury.
Zagrożeniami, poza mechanicznymi uszkodzeniami ciała, są choroby odkleszczowe, a także możliwość utraty słuchu ze względu na pracę w hałasie. Tak jak i one drgania mechaniczne, a także natężenie spalin przekraczają wartości normatywne dla zdrowia.
W Polsce nie ma szkół kształcących młodzież do zawodu drwala. Jednak aby zostać pełnoprawnym przedstawicielem tego zawodu należy ukończyć specjalistyczny kurs, po którego zaliczeniu można starać się o posadę.
Zarobki są zróżnicowane i wahają się od 1000 złotych (pomocnik pilarza) po 2500 – 3000 złotych netto dla doświadczonych pracowników pracujących na wysokościach w trudnych warunkach (górna kwota jest raczej rzadko spotykana). Zupełnie inaczej mają się one jednak w momencie gdy wykwalifikowany pracownik tego typu wyjeżdża do kraju o rozwiniętym przemyśle drzewnym – Kanady, USA czy też krajów skandynawskich – tam zarobki są o wiele bardziej atrakcyjne.
Przeczytaj też – jak zostać stolarzem i czy to się opłaca?
